این مقاله به تحلیل دین بهعنوان یک نظام جامع معرفتی پرداخته و تبیین میکند که دین از دو حوزه متمایز اما مکمل تشکیل شده است: علوم وحیانی و علوم انسانی-تجربی. در این پژوهش، ابتدا دین بهعنوان یک مجموعه معرفتی تعریف میشود که دو منبع اصلی معرفت، یعنی وحی و عقل/تجربه، را در بر میگیرد. از سوی دیگر، ویژگیها و کارکردهای هر یک از این دو حوزه بررسی میشود: علوم وحیانی که در قالب آموزههای دینی و متون مقدس قرار میگیرند، به هدایت انسان در ساحت معنوی و اخلاقی پرداخته و در مقابل، علوم انسانی-تجربی که از طریق عقل و تجربه به شناخت طبیعت و جامعه میپردازند، به تأمین نیازهای مادی و اجتماعی انسان کمک میکنند. مقاله به ارتباط و تعامل این دو حوزه در قالب یک سیستم منسجم میپردازد و بر این نکته تأکید دارد که علوم انسانی-تجربی و علوم وحیانی با هم میتوانند نیازهای مادی و معنوی انسان را برآورده کنند و دین مجموعهی کاملی از این دو حوزه است. همچنین، کارآمدی مدل دوحوزهای دین در مواجهه با چالشهای مدرن مانند اخلاق زیستی، مسائل زیستمحیطی، و عدالت اجتماعی بهعنوان یک نظام جامع معرفتی بررسی میشود. نهایتاً، مقاله به نقد دیدگاههای مخالف که دین را صرفاً وحیانی یا صرفاً انسانی میدانند، پرداخته و نشان میدهد که تفکیک مطلق این دو حوزه ناکارآمد است.
کپی رایت © 1401 پیام اصلاح . تمام حقوق وب سایت محفوظ است . طراحی و توسعه توسط شرکت برنامه نویسی روپَل